Wyróżnia się kilka podstawowych typów produkcji. Nie każdy pakiet oprogramowania obsługuje wszystkie typy. Ważne jest dokładne dobranie pakietu do charakteru procesu produkcyjnego w poszczególnych jednostkach organizacyjnych. Typy produkcji:

Opracowanie i realizacja projektów DTO (Design To Order) lub (Project To Order) to produkcja jednostkowa lub małoseryjna na indywidualne zamówienie klienta, często produktów opracowywanych dla konkretnego klienta np.: statek, krótka seria wyspecjalizowanych maszyn budowanych lub ciężkich pojazdów albo budynek. Konstrukcja i technologia są zwykle opracowywane indywidualnie dla konkretnego zlecenia klienta. Często są to projekty realizowane na podstawie początkowo niepełnych danych, poczynając od przygotowania oferty i jej wyceny, przez opracowanie budżetu i harmonogramu realizacji, a skończywszy na nadzorze nad realizacją i rozliczeniem kontraktu. Powtarzalność zamówień jest niewielka lub nawet żadna.

Produkcja wg specyfikacji klienta ETO (Engineering To Order) , to produkcja do zrealizowania której niezbędne jest opracowanie w znacznym zakresie od nowa konstrukcji i technologii, a także często zakupu matriałów. Każde zamówienie klienta powoduje powstanie nowych pozycji matriałowych, zestawień materiałowych oraz opisu operacji technologicznych. Klient zwykle zamawia wyroby przedsiębiorstwa z wykorzystaniem istniejących wariantów i opcji wykonywanych w seryjnie np. osprzęt dużych silników spalinowych lub zindywidualizowane opakowania Produkcja zleceniowa MTO (Make To Order), która polega na wytwarzaniu i montażu partiami produktów zwykle na magazyn na konkretne zlecenia produkcyjne uruchamiane w miarę potrzeb. Zlecenia mogą się powtarzać.

Produkcja powtarzalna - masowa, czyli wytwarzanie jednego lub wielu wyrobów według ustabilizowanej technologii na taśmach i gniazdach zorganizowanych przedmiotowo, tzn. ustawionych w linie tak, aby wytwarzać jeden wyrób lub rodzinę wyrobów. Przykładem może być produkcja części dla motoryzacji, lub montaż traktorów na taśmie w wymuszonym rytmie. Produkcja procesowa aparaturowa, w której w procesie fizyko-chemicznym lub biologicznym z jednego lub kilku składników powstaje jeden lub kilka produktów, z których zwykle jeden jest produktem podstawowym oraz kilka wyrobów uzupełniających o wartości użytecznej (koproduktów) i zwykle odpady (produkty uboczne), na utylizację których trzeba często ponieść dodatkowe koszty, występują też często tzw. składniki cykliczne np. katalizatory o ograniczonej żywotności. Jako przykład może służyć ropa naftowa, z której powstaje zwykle po przetworzeniu benzyna, jako produkt podstawowy oraz inne frakcje: nafta toluen itp. jako koprodukty. Odpadem zwykle są najcięższe frakcje. Innym przykładem może być wytwarzanie antybiotyków, w trakcie którego w kadziach na odpowiedniej pożywce powstają siłami natury antybiotyki. Odpady są to zwykle ścieki do utylizacji. Znakomita większość produkcji w przemyśle spożywczym to przynajmniej w pewnej części produkcja procesowa.

Produkcja mieszana. Często w przedsiębiorstwie początkowe etapy produkcji to produkcja procesowa na liniach lub w pojemnikach - reaktorach gdzie otrzymuje się półprodukty lub produkty. Są one następnie konfekcjonowane, zwykle napełnia się nimi opakowania takie jak butelki, opakowania lub beczki, a następnie są ekspediowane do klientów lub do magazynu.

Produkcja w przedsiębiorstwie zależnie od jego specyfiki może być zorganizowana i zarządzana jako:

• Sterowana przez technikę MPS / MRP
• Technikę JIT (just in time – dokładnie na czas), tzw. szczupłe zarządzanie (lean management, lean production)
• Może to być produkcja o charakterze przepływowym - masowym
• Zwykle jest to połączenie MRP i JIT Zarządzana przy użyciu zasad TOC (theory of constrains – teoria ograniczeń)
• Zarządzanie popytem w oparciu o prognozy

W poszczególnych oddziałach przedsiębiorstwa organizacja może być różna i w jednym przedsiębiorstwie mogą występować różne typy produkcji.

Jest to klasyfikacja pozycji rodzajowych dokonywana zwykle na podstawie różnych technologii lub miejsca wytwarzania, tzn. na jakim wydziale, na jakich maszynach lub liniach jest produkowana dana pozycja asortymentowa: element, półprodukt lub wyrób.

Jest to klasyfikacja pozycji rodzajowych zwykle ze względu na potrzeby penetracji rynku, pozwala na podzielenie wyrobów gotowych na grupy asortymentowe, na ogół rozprowadzane w jednym kanale dystrybucyjnym, np. samochody na poszczególne rynki lub meble różnej jakości. Może to być także podział na grupy towarów, których zbyt jest nakierowany na inne grupy odbiorców.

Ta funkcja ma na celu sporządzanie typowych sprawozdań finansowych do celów fiskalnych na bazie zestawienia obrotów i sald.

Tworzenie zapotrzebowania na transport odbywa się na podstawie zleceń międzymagazynowych z podaniem wagi, wymiarów i innych parametrów.

Tworzenie zapotrzebowań na materiały nie objęte MRP pozwala na wprowadzenie zapotrzebowania na części zamienne, materiały pomocnicze, podzespoły zwykle używane do innych celów niż produkcja lub dystrybucja. Takie zapotrzebowanie jest tworzone nie automatycznie, lecz ręcznie.

Tworzenie planu metodą regeneratywną wymaga, aby wprowadzić od nowa prognozy oraz wszystkie otwarte zlecenia do systemu planistycznego. System je przeliczy tak, jakby zakład był właśnie uruchamiany. Wyjątek nie podlegający takiemu planowaniu stanowią zlecenia o tzw. twardej rezerwacji nie podlegające automatycznej modyfikacji w procesie planistycznym co do ilości I daty realizacji.

Umożliwia ono wprowadzanie w ostatniej chwili nieplanowanych uprzednio pilnych zleceń klienta.

Ta funkcja pozwala na tworzenie, po sprawdzeniu zabezpieczenia materiałowego i zdolności produkcyjnych, realnych harmonogramów dziennych lub zmianowych, które mogą być rozliczane w sposób uproszczony techniką rozliczania wstecznego (back-flushing).

Oprogramowanie powinno umożliwiać planowanie zapotrzebowania na transport własny i obcy, rozliczanie personelu i kosztów. Jego celem jest minimalizowanie pracy przy transporcie poprzez łączenie dostaw, weryfikację marszrut i trybu załadunku. Jest to istotny element obsługi zintegrowanego łańcucha dostaw SCM. W zaawansowanych rozwiązaniach dostępne są funkcje planowania obciążenia pojazdów, ich wybór, ustalanie tras przewozu oraz planowanie i rozliczanie kosztów przewozów.

Teoria ograniczeń TOC (theory of constraints) jest to metodologia usprawniania systemów, która zakłada że w każdym systemie zbudowanym z wielu powiązanych ze sobą działań znajduje się jedno działanie ograniczające skuteczność działania całego systemu. Celem systemu może być maksymalizacja zysku. W przedsiębiorstwie może funkcjonować wiele procesów z których jeden limituje jego zysk. Jeżeli w przedsiębiorstwie występują duże różnice w przepustowości procesów np. na poszczególnych maszynach na wydziale, to część z nich jest częściowo niewykorzystana. Pociąga to za sobą dodatkowe koszty. Dodatkowo posługiwanie się techniką planowania potrzeb materiałowych MRP może powodować na skutek „wciskania prac” dodatkowe koszty związane z narastaniem prac w toku i nadmierne zwiększenie zaangażowania kapitałowego. Zastosowanie TOC pozwala w znacznym stopniu uniknąć tych kłopotów. Dodatkowo patrz www.dbrmfg.co.nz.html

"Werbel – bufor – sznur DBR (drum buffer rope) jest zastosowaniem metody TOC (theory of constraints). Podstawowe element to: werbel albo wąskie gardło, bufor to zapas materiałów lub części lub czas na uzupełnienie zapasu materiałów, pociągany sznur to sygnał do uruchomienia zasobów bufora. TOC jest to technika zarządzania głównie produkcją, której wykorzystanie umożliwia uzyskanie możliwie największej przepustowości wąskiego gardła przy minimalizacji nakładów. Bliższe dane można znaleźć w: www.dbrmfg.co.nz.html "

Transportation Management system - zarządzanie transportem, zespolony z WMS lub oddzielny moduł.

Jest to uniwersalny sposób, który upraszcza i standaryzuje wytwarzanie. Na przykład możliwe jest zgrupowanie wytwarzania wszystkich wałków o tej samej średnicy, choć o różnych długościach na jednaj obrabiarce. Raz uzbrojona tokarka nie będzie wymagała przezbrajania. Czas trwania operacji technologicznych wałków o różnych długościach jest skatalogowany I podczas planowania produkcji i tworzenia harmonogramów wykonawczych czasy operacji technologicznych wybierane są automatycznie.

Ten sposób stosuje się wtedy, gdy czas przygotowywania maszyn jest znaczący, np. w produkcji farb. Proces produkcyjny poszczególnych kolorów farb ustawia się w takiej kolejności , aby bez mycia maszyn produkować każdy kolejny kolor dodając jedynie barwniki, dzięki temu oszczędza się czas i istotne ilości surowców.